جواد رزوینی
چند روز قبل در کانال خبری نسیم قاین در مطلبی باعنوان نگاهی کوتاه به پروژههای ناتمام قاینات فهرستی از چندین پروژه عمرانی نیمهتمام قاین به شرح زیر آمده بود:
پادگان قاین: دستورساخت توسط رهبری در سال 1378 – وضعیت: بعد از 18 سال، ناتمام
پروژه فولاد قاینات: گلنگزنی شهریور 1385
وضعیت: بعد از 11 سال، ناتمام
هتل سه ستاره قاین: کلنگزنی در مهر 1385
وضعیت: بعد از 11 سال، ناتمام
کتابخانه مرکزی قاین: کلنگزنی در تیر 1389
وضعیت: بعد از هفت سال، ناتمام
دانشکده پرستاری قاین: کلنگزنی شهریور 1390
وضعیت دانشکده پرستاری بعد از شش سال، ناتمام
کارخانه آهک هیدراته: کلنگزنی در اردیبهشت 1394 – وضعیت کارخانه آهک هیدراته بعد از دوسال ناتمام و…. دهها پروژه ناتمام دیگر (ورودیهای شهر، فاضلاب شهری، فاز دو شهرک صنعتی، طرحهای گردشگردی و…)
تاکنون بارها و در مطالب گوناگون به مناسبتهای مختلف به فهرست بلندبالایی از پروژههای عمرانی و مهم نیمهتمام در قاین روبرو شدهایم که البته این بهغیر از پروژههای عمرانی کوچک و محلی است که اجرای آنها به فراموشی سپرده شده است. در مورد دلایل تأخیر هریک از این پروژهها تاکنون دلایل بسیاری مطرح شده است، اما نکته اصلی و مهم که در این میان مغفول مانده است، بررسی ریشهها و علل اصلی این تأخیرها است که سبب شده است تا در طول این سالها و در دولتهای مختلف و مدیران گوناگونی که برسرکاربودهاند، نهتنها این پروژهها به بهرهبرداری نرسد، بلکه شاهد افزایش حجم پروژههای ناتمام باشیم، که چشمانداز روشنی نیز برای بهرهبرداری بسیاری از آنان نیز وجود ندارد و در عین حال، اینکه اشتیاق بسیاری نیز در طول این سالها برای کلنگزنی پروژههای جدید وجود دارد! بیشک با بررسی دقیق و موشکافانه این امر میتوانیم به یکسری دلایل خاص و ویژه در مورد علت واقعی این تأخیرها برسیم که میتواند برای عبرتآموزی باشد و تا زمانی که بهدنبال جواب روشنی برای این سؤال که علت یا علل اصلی این تأخیرها در اجرای پروژههای عمرانی که برخی جز پروژههای ملی نیز میباشند، نباشیم؛ نباید توقع داشته باشیم که وضعیت حاضر یا بهتر بگوییم دور و تسلسل باطلی که در آن گرفتار هستیم، پایان یابد.