مرضیه امینی
شهر مطلوب کودکان و جوانان شهری است، که تمامی جنبههای توسعه سالم کودکان و جوانان نظیر خودسودمندی، آموزش محیطهای شهری را در برگیرد. استفاده از سیاستهای دوستدار کودکان و جوانان ابزار مؤثری برای تحقق نیازهای متغیر اجتماعات شهری است. آن دسته از دولتهای محلی که از سیاستهای دوستدار کودکان و جوانان استفاده و درخصوص آنها تحقیق مینمایند، در واقع بر روی سلامت و پایداری بلندمدت شهرهای خود سرمایهگذاری میکنند. پژوهشها نشان میدهند، زمانیکه نهادها و دولتهای محلی از مشارکت فعال و کامل جوانان در توسعه شهرها حمایت میکنند، عملاً ارتقای کل جامعه را تضمین مینمایند.
جوانان میتوانند در زمینههای زیر در توسعه شهرها مشارکت داشته باشند:
– همکاری درخصوص سیاستگذاری و برنامهریزی در زمینه نگهداری و طراحی محیطهای شهری، نظیر ایجاد فضاهای امن برای بازی، سرگرمی و ایجاد ارتباط.
– آموزش به همسالان خود درخصوص سلامتی ایمنی شامل مباحث پیشگیری از جرم، امنیت غذا و بیکاری.
– نظارت و بازبینی میزان دسترسی محلی به منابع ملی و زیرساختهای شهری نظیر توسعه فضاهای سبز، پاسخگویی به اثرات آلودگی، مدیریت مواد زائد و حفاظت از انرژیهای پایدار.
ضرورت مشارکت کودکان و جوانان در اداره شهر.
جوانان با حضور خود در ایجاد شهرهای سالمتر، خلاقیت، انرژی و دانشکاربردی و بومیشده را به همراه میآورند. بهعلاوه، جوانانی که در اداره اجتماع خود مشارکت مینمایند، تواناییهای حل مسئله خود را بهبود بخشیده، آگاهی انتقادی را توسعه داده، استقلال بیشتری را تجربه نموده، احساس هدفمندبودن را درک نموده و به عدالتخواهی اهمیت میدهند. تصمیمگیرندگان باید به این نکته واقف باشند که تعهد به فرآیند همکاری ممکن است خارج از شیوههای متعارف مشارکت مدنی باشند. ممکن است مجبور باشند با تغییرات انتقادی که شهروندان جوان برای بهبود محیطهای خود ایجاد میکنند، روبرو شوند. برای حمایت از مشارکت کودکان و جوانان درسازمانهای رسمی، علاوه برگسترش فرآیندهای مشارکتی غیررسمی و پایدار، به ایجاد و یکپارچهنمودن کارکرد، پژوهش و سیاست نیز نیاز است. ازطرفی برای بسترسازی حضور جوانان در مدیریت شهرها باید به موارد زیر توجه نمود.
ایجاد و یکپارچهنمودن کارکرد پژوهش و سیاست:
در حال حاضر ابتکارات زیادی برای درگیرنمودن کودکان و جوانان در اداره امور محلی، منطقهای، ملی و بینالمللی همراه با پارهای پیشنهادات کلیدی برای دولت درخصوص چگونگی مشارکت معنادار آنان وجود دارد. این رویکرد بهویژه برای تشخیص و ارزیابی اثربخشی برنامهریزی انجامشده جهت حمایت از تغییر سیاستهای دولتی و سازمانی بهکار میرود. دولتها برای مرتفعنمودن نیازهای اساسی شهر و تلقینمودن جوانان بهعنوان شهروند و ثروت حیاتی جوامع خود به توسعه و افزایش برنامههایی که در آنها مشارکت بیشتری برای کودکان و جوانان تعریف شده باشد، نیاز دارند.