جواد رزوینی
یکی از خبرهای هفته گذشته استان، که در طنینقاینات نیز درج شد، صحبت استاندار خراسانجنوبی در دیدار با خانم مولاوردی، در جریان سفر وی به استان، مبنی بر راهاندازی فولاد قاینات تا سهماه آینده بود. قطعاً این خبر، اگر در مورد هر یک از شهرستانها و مناطق دیگر کشور بود، شور و شوق بسیاری میآفرید. اما باید گفت بهرغم تمام مزایایی که افتتاح چنین پروژههایی در هر یک از مناطق، از جنبههای گوناگون در بردارد، اما بهجرأت میتوان گفت: این خبر کمترین میزان از شور و اشتیاق را در قاینات بهدنبال داشت و بسیاری از کنارش به سادگی و بیاعتنایی عبور کردند. بهراستی چرا چنین است؟ در وهله اول، میتوان وعدههای بسیاری که تاکنون از زبان مسئولان و مدیران مختلف محلی، استانی و کشوری در این رابطه بیان شده است، اما محقق نشده است را، اولین دلیل این امر برشمرد. اما در کنار آن، دلایل دیگری نیز وجود دارد که به یکی از آنها در ادامه اشاره میشود. پروژه احداث فولاد قاینات از ابتدا شروع تا به امروز، با مسائل و در پارهای موارد، با چالشهایی روبهرو بوده است که سبب شده است تا در 11 سال که از آغاز آن میگذرد، اندک اندک بهجای آن که مرهمی برای مشکلات قاینات و مایه پیشرفت و توسعه قاینات باشد، به عاملی برای بروز پارهای مشکلات در برخی عرصهها تبدیل گردد. در مورد این پروژه از ابتدا و بهخصوص پس از آنکه اجرای آن با مشکل و افتتاح که قرار بود، در سال 89 باشد، با تأخیر روبهرو شد، اطلاعرسانی شفافی صورت نگرفته است. در طی این سالها، این پروژه برای برخی افراد و جریانهای سیاسی در قاینات، وسیلهای برای تسویهحسابهای شخصی و گروهی و بهرهبرداریهای انتخاباتی بوده است، بهخصوص یک جناح و طیف خاص سیاسی در قاینات، که همواره زمانی میخواست در قدرت بماند یا به قدرت دست یابد، بهخصوص در برهههای حساسی مانند زمان انتخابات، برای کسب رأی مردم، وعده افتتاح و راهاندازی آنرا میداد و زمانی که در قدرت بود، برای فرار و شانهخالیکردن از پاسخگویی در مورد وعدههایی که در این رابطه داده بود و مسئولیتی که در این زمینه داشت، صحبت از کارشکنی و توطئه و خیانت در زمینه جلوگیری از راهاندازی فولاد توسط رقبا خویش میداد. نتیجه این امر هم تاکنون این بوده است که پروژهای که باید در سال 89 به بهرهبرداری کامل میرسید، حال پس از 7 سال صحبت از راهاندازی فاز یک آن است! دلسوزان و آگاهان همواره تأکید کردهاند، تا زمانی که ریشهیابی دقیق و کاملی درمورد علت این تأخیرها و یا به عبارتی بنبست ایجادشده در این زمینه صورت نگیرد، این وضیت هر روز پیچیدهتر و بغرنجتر خواهد شد و گره این مشکل کورتر میگردد. در پایان باید گفت: آنچه بیشتر از همه در این میان مایه تأسف و افسوس میباشد، این است که پروژهای که باید باعث رونق و شکوفایی قاینات میگردید، و محل بروز توانمندیها و وحدت و همدلی مردم و مسئولین و نخبگان در راه اجرای آن میشد، به یکی از عوامل تفرقه، درگیری، اختلاف و … در قاینات تبدیل گشته است که ضربهای که بر پیکره قاینات از این بابت وارد شده است، از هر خسارت دیگری که از بابت تأخیر در اجرا این پروژه دامنگیر قاینات شده است، زیانبارتر بوده است.