در ماه رمضان روحیهکمک به انسانها و تعاون در میان مردم رواج پیدا میکند. خودخواهیهای انسان به نفع دیگرخواهیها مغلوب میشود. خوشبختانه در سالهای اخیر و همین امسال، چقدر افراد، بدون نام و نشان، مساجد، حتی خیابانها را در مناطقی، مرکز ضیافت از بندگان خدا قرار دادند. افطاری ترتیب دادند و مردم را بر سر سفره افطار خودشان دعوت کردند؛ بدون اینکه تعارفات معمولی و ملاحظات و رودربایستیهایی که در مهمانیهای شخصی هست، وجود داشته باشد. این حالت تعاون و خیرخواهی برای مردم، به طهارت نفسانی انسان منتهی میشود.
افطاری ساده ادای حق ماه رمضان
فضای جامعه ما فضای معنوی است و این فضای معنوی در ماه رمضان در جهت معنویت امتداد پیدا میکند؛ عادات خوب بهتدریج در بین مردم رواج پیدا میکند؛ این کمکهایی که به مستمندان میشود. یا این افطاریهایی که در شهرهای مختلف انسان میشنود که افراد خیر در مساجد، در معابر عمومی جمع میشوند، افطاری فراهم میکنند، مایه صفا و صمیمیت و نزدیکی و در واقع حق ماه رمضان را ادا کردن است. یکی از حقوق ماه رمضان، نیکی به برادران، همراهی با نزدیکان، با برادران مسلمان و کمک به یکدیگر است.
دعای مورد علاقه امام (ره)
من یک وقت از امام راحل بزرگوارمان پرسیدم: در بین دعاهایی که هست، شما کدام دعا را بیشتر از همه میپسندید و بزرگ میشمارید؟ امام تأملی کردند و گفتند: دو دعا؛ یکی دعای کمیل، یکی هم مناجات شعبانیه. احتمالاً مناجات شعبانیه هم از امیرالمؤمنین است؛ چون در روایت دارد که همهی ائمه مناجات شعبانیه را میخواندند.
من حدس قوی میزنم که آن هم از امیرالمؤمنین باشد. کلمات و مضامینش هم شبیه به همین کلمات و مضامین دعای کمیل است. دعای کمیل هم دعای عجیبی است.