دیروز با دانشجویان کارشناسی ارشد رشته MBA بعد از اتمام کلاس بحثهایی درخصوص وضعیت فعلی فرصتهای شغلی در جامعه داشتیم و وضعیت دوستان، بعد از فارغ التحصیلیشان. لحظهای به یاد سال ۸۴ افتادم این جوانان در آن دوران حدوداً ۱۲ـ۱۳ سال داشتند و حتی حق رأی دادن در انتخابات را هم نداشتند، ولی در آن انتخابات سرنوشت کشور بهگونهای دیگر رقم خورد و روند امور بهگونهای پیش رفت، که متأسفانه رشد صنعتی دو رقمی کشور روند نزولی پیدا کرد و حتی رشد اقتصادی حدود ۴ درصدی بهجای بهبود و ارتقا در سال ۹۲ به منفی حدود شش درصد رسید. کشور از قافله توسعه عقب افتاد و به تبع آن مشکلات متعدد از جمله مشکل اشتغال، مسکن، ازدواج و … برای جوانانمان حاصل شد و امروز این جوانان به سبب انتخاب آن روز ما با این مشکلات دست به گریبان هستند که خود در بهوجود آوردن آن هیچ نقشی نداشتند.
در حین گفتوگو معنی عبارت “در برابر نسلهای آتی مسئولیم” را با تمام وجود حس کردم. رأی ندادن و عدم توجه به آینده و سرنوشت کشور، دریغ کردن آن از نسلی است که خود نمیتواند برای سرنوشتشان تصمیم بگیرند. قطعاً دعوت همگانی به مشارکت در انتخابات پیشرو از یک سو و تلاش برای جلب اعتماد مردم به تداوم امید از سوی دیگر مهمترین وظیفهام در روزهای آتي خواهد بود.
فرصت اندک است باید کاری کرد که ۱۰ سال دیگر شرمنده کودکان و نوجوانان امروز نباشم.